Pierwszy marsz pamięci do bunkra „Jedlina 102″ (cz2)

Przed nami prawie dwadzieścia kilometrów marszu, pierwszy „popas” zaplanowaliśmy w miejscowości Plaskosz, drugi w Gołąbku, a później marszruta ciągła, aż do celu – obelisku ku pamięci, ale o tym za chwilę. Piękny, niedzielny poranek, spora grupa uczestników w pełnym oporządzeniu historycznym, humory dopisują. Kawalkadę eskortują dwa samochody. Pierwszy – wóz zabezpieczenia medycznego, drugi – prasowy, mediów niezależnych BSN. Po kilku godzinach dociera trzecie auto – mikrobus. Marsz do celu trwa około czterech godzin. Twarze roześmiane, humory dopisują, z pieśnią na ustach …ruszamy w drogę!

Pierwszy marsz pamięci do bunkra „Jedlina 102” (cz1)

Po 148 latach w 1920 r. Bory Tucholskie odzyskały niepodległość, ale nie na długo, bo kolejna tragiczna karta w dziejach tych ziem została zapisana 1 września 1939 r. Był to dla miejscowej ludności okres terroru i eksterminacji. Wiele miejscowości i ostępów leśnych zostało upamiętnionych jako miejsca pamięci narodowej. Świadkiem masowych kaźni był las w Rudzkim Moście, położony tuż przy granicy TPK. Działały na tym terenie grupy konspiracyjne, które potem zasilały oddziały partyzanckie „Gryfa Pomorskiego” i Armii Krajowej. W 1944 r. nasilił swoją działalność oddział „Jedliny-102” AK pod dowództwem por. Jana Sznajdera „Dęba”. Stacjonował on w leśnym bunkrach pod Wielkim Gacnem, na terenie otuliny parku. U źródeł rzeki Stążki, na tzw. Wierzchowniku pozostały ruiny bunkrów oddziału „Jedliny-102”. W okolicy Jeziora Okonińskiego działała grupa desantowa pod dowództwem por. Miętkiego. Znajduje się tam pamiątkowy obelisk. W połowie lutego 1945 r. ofensywa wojsk radzieckich spowodowała wycofanie się wojsk niemieckich i wyzwolenie mieszkańców spod jarzma nieprzyjaciela.

Fotoreportaż